||... لاله زار ...||

 در سرنوشت برگ ها تنها تباهی ماند  

افتادن از هر شاخه و بی تکیه گاهی ماند

...............................

چیزی نمی بینم ولی حس میکنم غم را

سردی ِخون رو گونه های خاک خوردم را

 

انگار چشمانم مرا دیگر نمی خواهند

چون شانه هایت بی توقع، سر نمی خواهند

.

مغلوب ِجنگ تن به تن با آرزو هایم

به تو به شکل حیرت انگیزی نمی آیم

.

باید که از آرامش ِ تو دور می ماندم

گاهی برای حفظ قلبم، کور می ماندم

........................

وقتی زمستان پشت ِ سرمایش بهاری داشت

دنیای من دستان ِگرم  ِ لاله زاری داشت

.

سخت است دل کندن از آغوش  ِخیابان ها

با تیتر های بی خبر از خون  ِآبان ها

.

سخت است خوابیدن به امید فراموشی...

با روزهای پیش رو "در دست ِ خاموشی"

.

آب از سر  ِ"بهمن" گذشت این بار بی تردید

تاوان سختی داشت, هر اشک ِ تو در تبعید...

.

غمگینم از فریاد های خاک اجدادی

غمگین تر از آزادی ِ مسحور  ِ آزادی...

.

غمگین تر از داری که می ترسید از سر ها

از سکته، بعد از مُردن ِ دنیای  ِمادر ها

غمگین تر از تیری که تقدیری نخواهد داشت؛

جز مرگ! آرامش که تصویری نخواهد داشت

.

غمگین تر از دلتنگی  ِ" ای کاش میشد..."ها

انگار "بعد از مرگ ِ سهراب آمدم" اینجا ... 

.

غمگین تر از چشمان تو وقتی که می خندی

باید به "رگبار مسلسل ها "* نپیوندی...

.

باید ببوسی دست بیداری رو تو کابوس ...

این آخرین نسل است از خاکستر  ققنوس!

:::::::::::::::::::::::

با قبر های پر شده با آرزو هایم

دست ِخدا هم نیست دیگر ، کار  ِاحیایم 

.

"یک روز می آیی" ِ من، دست از سرت برداشت 

عمری توقع داشتم، دیگر نخواهم داشت...

.......................

.........

...

.