گناه کن...

برگرد و روزگار دلم را سیاه کن

هرچی که ماند از بدنم را تباه کن

باید که ناتمام نماند تمام من

چیزی نمی رسد به تو با انهدام من

من جز تو هیچ راه فراری نداشتم

با هیچ کس به جز تو قراری نداشتم 

 

گناه کن...

برگرد و روزگار دلم را سیاه کن

هرچی که ماند از بدنم را تباه کن

باید که ناتمام نماند تمام منچیزی نمی رسد به تو با انهدام من
من جز تو هیچ راه فراری نداشتمبا هیچ کس به جز تو قراری نداشتم
یک بار دل به مسلخ دریا بزن...بمانیک بار هم به خاطر من اشتباه کنباید دوباره زنده کنی گریه ی مرامن قرن هاست گریه نکردم،نگاه کن!باید مسیح را به صلیبم بیاوریمحض رضای خاطره هایم گناه کن
جز تو کسی برای دلم سرپناه نیستبی معرفت تر از تو که پیدا نمی کنمبا هرکسی شبیهِ خودش می شدم ولیانگار با تو مثل همه تا نمی کنم

دیگر مرا به معبد رویا نمی بَری ؟با تو خدا به حال دلم غبطه می خورداز من بریده ای و نفهمیده ام...بگوچاقو همیشه دسته ی خود را نمی برد؟:::::::::::::::::این روزها به یاد تو محکوم می شوموقتی عبور چشم تو از من مجاز نیستممنوع تر شدی و تورا حبس تر شدمدر مرزهای خاطره هایی که باز نیست
تنهایی ام همیشه نگاهش به جاده بودتنها تر از همیشه برایت شکسته اممن،یک نگاه بی ضربان توی ایستگاهتو،خاطرات آن چمدانی که بسته ام

12 آذر 95